Bernard Hammelburg | Bnr

Alle sussende diplomatieke prietpraat ten spijt, heeft Joe Biden Bibi Netanyahu een stevige oorvijg gegeven. Door geen veto uit te spreken tegen een resolutie van de Veiligheidsraad die een wapenstilstand in de Gaza-oorlog decreteert, heeft Amerika afscheid genomen van de geconditioneerde reflex om Israël als vanzelfsprekend te beschermen. Netanyahu’s woede-uitbarsting die daarop volgde, maakt zijn positie alleen maar kwetsbaarder. Het was vooral een kortzichtige reactie. Hij verbood een delegatie die in Washington een voorgenomen offensief tegen Rafah zou bespreken, Israël te verlaten. Amerikaanse militaire deskundigen zouden een plan voorleggen dat het voor Israël mogelijk maakt specifieke doelen in Rafah te treffen, maar de burgerbevolking zoveel mogelijk te sparen. Of dat plan een illusie was of echt uitvoerbaar deed er niet toe – het was een Amerikaans signaal dat het een Rafah-offensief niet compleet wilde afwijzen, als laatste in de hele wereld. Door dat signaal in een aanval van woede te negeren, bren